Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ' Ανζέ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ' Ανζέ | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | David d'Angers (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 12 Μαρτίου 1788[1][2][3] Ανζέ |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1856[4][5][6] και 5 Ιανουαρίου 1856[7] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[8][9] |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και Γαλλική Ακαδημία Ρώμης (1812, 1815)[10] |
| Ιδιότητα | γλύπτης[11][7], πολιτικός, χαράκτης μεταλλίων[7][9] και εικονογράφος[7] |
| Σύζυγος | Émilie David d'Angers |
| Τέκνα | Robert David d'Angers |
| Κίνημα | νεοκλασσικισμός και ρομαντισμός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | νεοκλασσικισμός και ρομαντισμός |
| Σημαντικά έργα | cardiotaph of Jacques Nicolas Gobert, François-Joseph Lefebvre's tomb και Statue of Thomas Jefferson |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης (1811) και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πιερ-Ζαν Νταβίντ ντ’ Ανζέ (Γαλλικά: Pierre-Jean David d’Angers, Ανζέ 1788 – Παρίσι 1856) ήταν Γάλλος γλύπτης, εκπρόσωπος του νεοκλασικού ρυθμού της γαλλικής γλυπτικής του πρώιμου 19ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ ήταν γιος λιθοξόου, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη της γλυπτικής. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού κοντά στον γλύπτη Φιλίπ-Λωράν Ρολάν (Philippe-Laurent Roland, 1746 – 1816) και το 1811 κέρδισε το Βραβείο της Ρώμης με το έργο του «Ο θάνατος του Επαμεινώνδα» και πήγε στη Ρώμη, όπου εργάστηκε στο εργαστήριο του Αντόνιο Κανόβα (Antonio Canova), ο οποίος του ενέπνευσε την αγάπη του για το νεοκλασικισμό.
Επιστρέφοντας από την Ιταλία στο Παρίσι, μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο Λονδίνο, πήρε σημαντικές παραγγελίες. Πολλοί από τους διασημότερους άνδρες και γυναίκες της εποχής του ποζάρισαν στον Νταβίντ ντ’ Ανζέ για προτομές ή μετάλλια. Υπολογίζεται ότι έχει φιλοτεχνήσει 70 αγάλματα, 100 προτομές και 500 μετάλλια. Το 1827 επισκέφθηκε την Αγγλία και το 1828 και 1834 τη Γερμανία. Λόγω των ριζοσπαστικών πολιτικών πεποιθήσεών του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει για μια σύντομη χρονική περίοδο τη Γαλλία μετά το πραξικόπημα του Δεκεμβρίου του 1851.
Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού από 1826 ως το θάνατό του. Πέθανε στο Παρίσι το 1856 και έχει ενταφιαστεί στο παρισινό Κοιμητήριο Περ Λασαίζ (Père Lachaise).
Καλλιτεχνική δημιουργία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Νταβίντ ντ’ Ανζέ ανήκει στους σημαντικότερους Γάλλους γλύπτες του νεοκλασικισμού, όπου στα έργα του ακολουθεί πιστά τους αυστηρούς κανόνες της αρχαίας παράδοσης. Το απόγειο της νεοκλασικής αυτής δημιουργίας του αποτελούν τα γλυπτά του αετώματος στο Πάνθεον (Panthéon) του Παρισιού, όπου απεικονίζονται οι μεγαλύτερες προσωπικότητες της Γαλλίας από την εποχή της Επανάστασης.
Στο ανάγλυφο του αετώματος, με τον τίτλο «Η Πατρίδα ανάμεσα στην Ελευθερία και την Ιστορία απονέμει στέφανα στους μεγάλους άνδρες» (1837), απεικονίζεται μια μορφή που συμβολίζει την Πατρίδα, η οποία, ανάμεσα στην Ελευθερία και την Ιστορία, στεφανώνει τους μεγάλους άνδρες της Γαλλίας. Στην αριστερή πλευρά, δίπλα στην Ελευθερία, απεικονίζονται ο Λαμουανιόν ντε Μαλζέρμπ, ο Μιραμπώ, ο Γκασπάρ Μονζ, ο Φενελόν, ο Λαζάρ Καρνό, ο Λαπλάς, ο Λαφαγιέτ, ο Βολταίρος και ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ. Στα δεξιά, δίπλα στην Ιστορία, η οποία γράφει σε μια πινακίδα τα ονόματα των διάσημων ανδρών της Γαλλίας, απεικονίζονται ο Ναπολέων Βοναπάρτης, ένας πυροβολητής, ένας δραγόνος, ένας Πολωνός ιππέας και ο τυμπανιστής του Άρκολε.
Ανάμεσα στα έργα του Νταβίντ ντ’ Ανζέ που βρίσκονται στο Παρίσι, περιλαμβάνονται ο ορειχάλκινος ανδριάντας του Γουτεμβέργιου (1840, Rue de la Convention, 27), ενώ στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ του Παρισιού βρίσκονται τα επιτύμβια μνημεία του Φρανσουά Αραγκό, του Ονορέ ντε Μπαλζάκ και του Γάλλου στρατηγού Ζακ-Νικολά Γκομπέρ. Στο Μουσείο του Λούβρου υπάρχουν τα έργα του «Φιλοποίμην», «Η Νύμφη Σαλμαλκίς» και «Αλφόνσος Λαμαρτίνος». Άλλα αξιόλογα έργα του είναι τα μνημεία του «Κοντέ» στις Βερσαλλίες και του Γουτεμβέργιου στο Στρασβούργο. Στη δημόσια βιβλιοθήκη της Βαϊμάρης βρίσκεται η προτομή του Γκαίτε, που την παρουσίασε ο ίδιος ο καλλιτέχνης στον ποιητή το 1831. Σχεδίασε, τέλος, το ταφικό μνημείο του Μάρκου Μπότσαρη που βρίσκεται στον Κήπο των Ηρώων στο Μεσολόγγι. Το πρωτότυπο έργο βρίσκεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο (Παλαιά Βουλή).
Πινακοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Επιλογή έργων
-
Ο Φιλοποίμην πληγωμένος, 1837, Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου -
Παρίσι: το αέτωμα του Πανθέου -
Επιτάφιο μνημείο του στρατηγού Jacques Gobert, Παρίσι, Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ -
Μπαλζάκ, Παρίσι, Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ -
Ο τάφος του Μάρκου Μπότσαρη, Μεσολόγγι, Κήπος των Ηρώων -
Κωνσταντίνος Κανάρης, 1852 -
Ταφικό μνημείο του Νταβίντ ντ' Ανζέ στο Κοιμητήριο Περ-Λασαίζ, Παρίσι
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12457814r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//674/9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ Agence bibliographique de l'enseignement supérieur: «Système universitaire de documentation» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Μονπελιέ. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00047347. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /118620. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 68852. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 109803. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «AGORHA». (Γαλλικά) AGORHA. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 14 Νοεμβρίου 2017. 500115506. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Georges Belleiche: “Statues de Paris: Les Rues de la Rive Droite”, pp. 212 - 213, Massin Editeur, Paris, 2006.
- Georges Belleiche: “Statues de Paris: Les Rues de la Rive Gauche”, pp. 70 – 71 & 197, Massin Editeur, Paris, 2006.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα, λήμμα «Νταβίντ ντ’ Ανζέ, Πιερ-Ζαν», τόμ. 45, σελ. 388, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα, 1996.
- Χέρμπερτ Ρηντ: «Λεξικό Εικαστικών Τεχνών», λήμμα «Νταβίντ, Πιερ-Ζαν», σελ. 227, Εκδόσεις ΥΠΟΔΟΜΗ, Αθήνα, 1986.